گیاهی

6000 تومان – خرید نهایی کردن خرید مورد به سبد خرید اضافه شد

مقدمه
گیاهان از ابتدای تمدن بشر تا کنون کاربردهای متنوعی داشته اند. گروهی به عنوان ماده غذایی تامین
کننده نیازهای تغذیه ای هستند، گروهی خاصیت دارویی داشته و تسکین دهنده آلام جسمی می
باشند. استفاده از گیاهان دارویی در درمان بیماری ها سابقه ای چندین هزار ساله دارد. گرچه امروزه
قسمت اعظم فراورده های دارویی به صورت شیمیایی تهیه می گردند، اما تخمین زده می شود دست
کم یک چهارم فراورده های دارویی از گیاهان تهیه شده اند . گیاهان دارویی با داشتن ترکیبهای فعال
دارویی و تغذیه ای از نظر گیاه شناسی مهم می باشند. از طرف دیگر سادگی تکنولوژی تولید ، هزینه
تمام شده کمتر ، تمایل بیشتر به مصرف دارو هایی با منشاء طبیعی و از همه مهم تر عوارض کمتر
داروهای گیاهی سبب گردیده که توجه به گیاهان دارویی به طور روز افزونی افزایش یابد. امروزه
استفاده بی رویه از داروهای شیمیایی جهت درمان بیماری های عفونی منجر به ظهور ایزوله های
مقاوم میکروبی گردیده که هر روزه بر تعداد آنها افزوده می گردد. در حال حاضر به دلیل بروز
مقاومت های دارویی و تهدیدات ناشی از آن ، نیاز به داروهای ضد میکروبی جدید و با عوارض
جانبی کمتر بیش از پیش احساس می شود. از طرف دیگر عوارض جانبی ناخواسته در اثر مصرف
داروهای شیمیایی ترکیبی ، استفاده از گیاهان دارویی را مورد توجه قرار می دهد. نظر به اینکه گیاهان
دارویی در کشور ایران پراکندگی وسیعی دارند، مطالعات روی این گیاهان از نظر خواص ضد
میکروبی زمینه مناسبی را فراهم می کند که از نتایج این بررسی ها جهت جایگزین نمودن داروهایی
با منشاء طبیعی برای کنترل و درمان عفونتهای باکتریایی استفاده شود. و این امر می تواند موجب
کاهش مصرف داروهای شیمیایی و عوارض ناشی از آن گردد. بدین لحاظ انجام تحقیقات به منظور
مقایسه اثرات ضد میکروبی عصاره های گیاهی ضروری می باشد. به منظور پیگیری تاریخچه گیاهان
دارویی ابتدا باید تاریخچه فارماکولوژی (داروشناسی) را بررسی نمود . زیرا تا قرن ۱۹ میلادی کلا از
گیاهان دارویی برای درمان بیماریها استفاده می شد و می توان گفت کشف ویژگیهای درمانی گیاهان
باید ناشی از نوعی غریزه انسانی باشد. انسان اولیه از گیاهان به عنوان غذا و دارو استفاده می کرد. در
این راستا انسان به مرور زمان و در اثر آزمایش وخطا ونیز تجربه های ناموفق فراوان ، موفق به کشف
برخی ویژگی ها در بعضی از گیاهان شد و بر اساس این گونه ویژگی ها ، گیاهان را شناسایی و طبقه
بندی کرد. در قرن حاضر تحقیقات گسترده ای بر روی گیاهان دارویی انجام پذیرفته و داروهایی با
ماده موثر طبیعی ، افق های جدیدی را برای جامعه پزشکان و داروسازان و پژوهشگران گشوده است.
به طوری که اکنون حدود یک چهارم داروهای مورد استفاده در جوامع انسانی را داروهایی با منشأ
طبیعی و گیاهی تشکیل می دهد و تلاش صنایع داروسازی بر این متمرکز است که ساخت شیمیایی
اقلام مربوط به بقیه داروها نیز تدریجا به منابع گیاهی متکی گردد. از این رو صنایع داروسازی و
گروه های تحقیقاتی بسیاری از کشورها توجه خود را به کشت و تولید گیاهان دارویی معطوف داشته
اند (کوتاری و همکاران ، ۱۹۸۷ ). معلوم نیست دقیقا از چه زمانی گیاهان به عنوان دارو مورد استفاده
انسان قرار گرفته اند. مسلما اطلاعات مربوط به اثرات و خواص دارویی گیاهان از زمان های بسیار
دور به تدریج به دست آمده، سینه به سینه منتقل گشته ، به طور ضمنی با آداب و سنن قومی نیز
درآمیخته، سرانجام با زحمت زیاد و از طریق تجربه های مدید اهم اثرات و خواص آن ها در اختیار
نسل های معاصر قرار گرفته است. طبق برخی سنگ نوشته ها و شواهد دیگر به نظر می رسد
مصریان و چینیان در زمره اولین جمعیت های بشری بوده باشند که فراتر از بیست و هفت قرن قبل
از میلاد مسیح از گیاهان به عنوان دارو استفاده برده و حتی برخی از گیاهان را برای مصرف بیشتر در
۱۹۸۹ ). اطلاعات اولیه دانش گیاه شناسی در مورد ، Mauci et al) درمان دردها کشت داده اند
مصارف درمان گیاهان، بیشتر حکایت از نقش غریزه در انتخاب آنها دارد ولی با گذر بشر از دوران
ماقبل تاریخ به دوران باستان، انسان شروع به کاربرد عقل و منطق نموده و با محاسبات منطقی به
خلاقیت های خاصی برای بهبود روش و کیفیت زندگی خود دست یافته است.مردم یونان باستان
خواص دارویی برخی از گیاهان را به خوبی می دانسته اند. بقراط حکیم بنیانگذار طب یونان قدیم و
شاگرد وی ارسطو و دیگران , برای استفاده از گیاهان در درمان بیماریها ارزش زیادی قائل بوده اند.
, آن ها علاوه بر استفاده از گیاهان یونان , از گیاهان کشورهای دیگر هم استفاده می برده اند ( ۱۹۹۰
را « درمان با گیاه » مکتب « تئوفراست » بعد از آن، یکی از شاگردان ارسطو به نام .(Nijjar et al
در قرن اول میلادی مجموعه ای از ۶۰۰ گیاه دارویی با ذکر « دیوسکورید » بنیانگذاری کرد. پس از این
خواص درمانی هر یک را تهیه و به صورت کتاب درآورد که این کتاب بعدها سرآغاز بسیاری از
پزشک معروف یونانی در « جالینوس » مطالعات علمی در زمینه گیاهان مذکور گردید, طوری که مثلا
۱۹۶۰ ). در قرون هشتم تا ، Murry et al) استناد کرده است « دیوسکورید » کارهای خود به کتاب
درمان » دهم میلادی دانشمندان ایرانی همچون ابوعلی سینا , محمد زکریای رازی و دیگران به دانش
رونق زیادی دادند و گیاهان بیشتری را در این رابطه معرفی کردند و کتاب های معروفی چون « با گیاه
بعد از آن درمان با گیاه همچنان .( Duhan , را به رشته تحریر درآوردند ( ۱۹۷۹ « الحاوی » و « قانون »
دنبال گردید. در قرن سیزدهم ابن بیطار مطالعات فراوانی در مورد خواص دارویی گیاهان انجام داد و
Duhan) خصوصیات بیش از ۱۴۰۰ گیاه دارویی را در کتابی که از خود به جای گذاشته, یادآور شد
۱۹۷۹ ). پیشرفت اروپاییان در استفاده دارویی از گیاهان در قرن هفده و هجده ابعاد وسیعی یافت و ،
از قرن نوزدهم کوششهای همه جانبه ای جهت استخراج مواد موثره از گیاهان دارویی و تعیین
معیارهای معینی برای تجویز و مصرف آن ها شروع شد. به طوری که کوشش های آن زمان تا به
امروز هم ادامه یافته و در حال حاضر نیز با سرعت هر چه بیشتر به پیش می رود. اکنون با در دست
داشتن نتایج آزمایش ها و تحقیقات بسیار با کمال اطمینان می توان به تشریح علمی مزایای موجود
.(۱۹۸۲، Duryapan et al) در مواد موثره گیاهان دارویی پرداخت