سپندار مذگان روز عشق ایرانی

سپندار مذگان روز عشق ایرانی

---

اگر داستان روز ولنتاین را با دقت مطالعه کرده و با این روز آشنا شده اید باید بدانید ایرانیان نیز روزی به همین مناسبت را دارند یعنی روز سپندار مذگان.

اگر علاقمند به شناخت ولنتاین هستید اینجا کلیک کنید.

حالا با  داستان ” سپندار مذگان” آشنا میشویم :

روز عشق فرنگی یعنی همان روز ولنتاین به سده سوم پس از میلاد مسیح بر میگردد در حالیکه قدمت روز سپندار مذگان به ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد بر میگردد و در واقع روز عشق ایرانی قدمتی چهار هزار ساله دارد. و نام آن سپندار مذگان یا اسفندار مذگان می باشد.

روز سپندار مذگان در چه تاریخی می باشد؟

روز سپندار مذگان در بیست و نه بهمن ماه یعنی چهار روز پس از ولنتاین می باشد.

این روز باستانی ازسوی بسیاری از ایرانیان این گرامی داشته می شود.

در ایران باستان هر ماه را سی روز حساب می‌‌کردند و علاوه بر اینکه ماه ها اسم داشتند، هریک از روزهای ماه نیز یک نام داشتند. به‌عنوان مثال روز اول «روز اهورامزدا»، روز دوم، روز بهمن ( سلامت، اندیشه) که نخستین صفت خداوند است، روز سوم اردیبهشت یعنی «بهترین راستی و پاکی» که باز از صفات خداوند است، روز چهارم شهریور یعنی «شاهی و فرمانروایی آرمانی» که خاص خداوند است و روز پنجم «سپندارمذ» بوده است.

نامگذاری روز سپندارمذگان :

” سپندار مذ” لقب ملی زمین است. یعنی گستراننده، مقدس، فروتن. زمین نماد عشق است چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق می‌‌ورزد. زشت و زیبا را به یک چشم می‌‌نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان می‌‌دهد. به همین دلیل در فرهنگ باستان اسپندارمذگان را به‌عنوان نماد عشق می‌‌پنداشتند. در هر ماه، یک بار، نام روز و ماه یکی می‌‌شده است که در همان روز که نامش با نام ماه مقارن می‌‌شد، جشنی ترتیب می‌‌دادند متناسب با نام آن روز و ماه. مثلاً شانزدهمین روز هر ماه مهر نام داشت و که در ماه مهر، «مهرگان» لقب می‌‌گرفت. همین طور روز پنجم هر ماه سپندارمذ یا اسفندار مذ نام داشت که در ماه دوازدهم سال که آن هم اسفندار مذ نام داشت، جشنی با همین عنوان می‌‌گرفتند.

در واقعاین روز در تقویم باستانی در روز پنجم اسفند واقع شده است ولی در تقویم امروزی به دلیل اینکه شش ماه اول سال ۳۱ روز می باشد با ۲۹ بهمن مصادف می شود.

جشن های باستانی در ایران :

سپندارمذگان جشن زمین و گرامی داشت عشق است که هر دو در کنار هم معنا پیدا می‌‌کردند. در این روز زنان به شوهران خود با محبت هدیه می‌‌دادند. مردان نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی نشانده، به آنها هدیه داده و از آنها اطاعت می‌‌کردند.
ملت ایران از جمله ملت هایی است که زندگی اش با جشن و شادمانی پیوند فراوانی داشته است، به مناسبت های گوناگون جشن می‌‌گرفتند و با سرور و شادمانی روزگار می‌‌گذرانده اند. این جشن ها نشان دهنده فرهنگ، نحوه زندگی، خلق و خوی، فلسفه حیات و کلاً جهان‌بینی ایرانیان باستان است.
امیدواریم که همیشه شاد و سربلند باشید و از ابراز عشق به اطرافیانتان دریغ نکنید.
در زندگی عشق بهاست ، برای آن به دنبال بهانه نباشید.

ایرانیان در تقویم خود روز عشقی دارند که به مراتب با مفهوم تر و کهن تر از روز عشق فرنگی ها می باشد. پس برای احترام به آیین کهن سرزمینمان روز ۲۹ بهمن را جایگزین روز ولنتاین کنیم و در روز سپندار مذگان عشقمان را روی تخت سلطنت زندگی مان بنشانیم و به او عشق بورزیم.

 

دل ِ من در شبِ گیسوی تو عاشق شد و مرد
عشقِ او قصه ی فردای خلایق شد و مرد

از همان لحظه کــه چشمانِ تـو را دید دلم
آخـریــن ثانیه ی عمرِ دقایق شد و مرد

بــر گــلِ روی تـو و موی تو دلباخته بود
دلِ دلباخته بــیــمارِ علایق شــد و مرد

دیـد چـون قصه ی هجرِ تو حقیقت دارد
واله گـردیـد و پذیرای حقایق شد و مرد

عاشق ارجان ندهد لایق معشوقش نیست
(جلوه) جان داد به عشق تو و لایق شد و مرد

شاعر:

(وحید دستجردی)