مالیات بر ارزش افزوده در ایران

اصلاح و تغییر ترکیب درآمدهای مالیاتی از مالیات بر تولید به سمت مالیات بر مصرف، در سالهای اخیر همواره مورد توجه مدیران ارشد و کارشناسان اقتصادی کشور بوده است.

اولین اقدامعملی در مورد ارائه لایحه مالیات بر ارزش ازوده در سال ۶۶ به مجلس شورای اسلامی بودکه پس از بررسی بخشی از لایحه، به علت شرایط خاص اقتصادی کشور ناشی از جنگ تحمیلی،دولت لایحه مزبور را از مجلس محترم شورای اسلامی پس گرفت.

در دهه ۱۳۷۰ هجری شمسی، در توصیه های کارشناسان و نهادهای داخلیهمچنین کارشناسان و مراجع بین المللی ، اجرای نظام مالیات بر ارزش افزوده بار دیگربه عنوان بخشی از الزامات اصلاح ساختار مالیاتی کشور، مورد توجه و تاکید قرارگرفت.

بر همین اساس استقرار نظام مالیات بر ارزش افزوده مجددا در آغازدهه ۱۳۸۰ شمسی در دستور کار دولت جمهوری اسلامی ایران قرار گرفت و نهایتا لایحهمربوطه در شهریور ماه ۱۳۸۱ به تصویب هیات دولت رسیده و در مهرماه همان سال به مجلسمحترم شورای اسلامی ارائه گردید.

کلیات این لایحه در سال ۱۳۸۳ به تصویب کمیسیون های مرتبط مجلسشورای اسلامی رسیده و نهایتا در فروردین ماه ۱۳۸۴ در صحن علنی مجلس به تصویب نهایینمایندگان مردم رسانیده شد. هم اکنون نیز بررسی های شور دوم این لایحه در مجلس دردست انجام می باشد.

مالیات بر ارزش افزوده از انواع مالیات غیر مستقیم محسوب می شود،که بر مصرف وضع می گردد.

این نوع مالیات نوعی مالیات چند مرحله ای است، که در مراحل مختلفزنجیره تولید – توزیع بر اساس درصدی از ارزش افزوده کالاهای تولید شده یا خدماتارائه شده در هر مرحله اخذ می گردد، ولی مالیات پرداختی در هر مرحله از زنجیرهواردات – تولید – توزیع، به عنصر مرحله بعدی زنجیره انتقال می یابد، تا نهایتا توسطمصرف کننده نهایی پرداخت گردد.