آنتی بیوتیکها
مقدمه:
آنتی بیوتیکها مواد شیمیایی هستند که از میکروارگانیسمهایی مانندقارچهای میکروسکوپیوباکتریها گرفته میشوند و از ادامه زندگی سلولهای یوکاریوتها یا پروکاریوتها جلوگیری نموده ویا مانع تکثیر آنها میشوند. اجزای سازنده آنتی بیوتیکها بسته به کاری که انجاممیدهند متفاوت است. بیشتر آنتی بیوتیکها بر روی هر دو نوع سلول پروکاریوتها ویوکاریوتها اثر میکنند و به همین دلیل نمیتوان همه آنها را از نظر درمانی برایانسان مورد استفاده قرار داد.
آنتی بیوتیکها روی واکنشهای بنیادی یک سلولاثر میکنند. بعضی از آنها خاصیت ضد سرطانی دارند زیرا اثر آنها بیشتر روی سلولهاییاست که در حال تقسیم سریع هستند و به همین دلیل باکتریها و سلولهایمغزاستخوان که سازندهگویچههای سفید خونوگویچههایقرمز خون میباشند و همچنینسلولهای سرطانی در مقابل آنتی بیوتیکها حساسیت بیشتری دارند.
تاریخچه
مدتها قبل از کشفپنیسیلین بشر آموخته بود بطور تجربی بعضی مواد خام را به عنوان عامل ضد میکروب مورد استفادهقرار دهد. ۶۰۰ – ۵۰۰ سال قبل از میلاد ، چینیها شیره کپک زده لوبیای شور را برایدرمان عفونتها بکار میبردند. اصطلاحآنتی بیوز (Antibiosis)اولین بار درسال ۱۸۸۹ بوسیله ویلمین برای توجیه ماهیت رقابتی جوامع بیولوژیک که در آن فقطقویترین و اصلحترین زنده میماند بکار برده شد و چند سال بعد این اصطلاح برایآنتاگونیسم میکروارگانیسمها نیز مورد استفاده قرار گرفت. به دنبالکشف پنیسیلینبوسیله فلیمینگدر سال ۱۹۲۹دوبوسدر سال ۱۹۳۹ آنتی بیوتیک تیرو تریسینرا از باکتری باسیلوس برویس بدست آورد.
آنتی بیوتیکهای مهار کننده همانند سازی DNA
آنتی بیوتیکهایی که از همانندسازی DNA جلوگیری میکنند عبارتند از:میتومیسین (Mytomycin)که به دو رشته DNA مکمل متصل شده و از جدا شدن آنها از یکدیگر جلوگیری میکند. آنتی بیوتیک دیگریبه ناماکتینومایسین Dدرغلظتهای زیاد همانندسازی DNA را مهار میکند. اینآنتی بیوتیک دارای دو حلقه مسطح با پیوندهای مضاعف است و میتواند خود را بیننوکلئوتیدها جای داده و بدین ترتیب همانند سازی را مختل کند.